Vakantie
Een nieuwe omgeving dus hét moment om een nieuwe gewoonte uit te proberen en daarmee onverwacht een verslaving uit te doven! We zijn net aangekomen in ons appartement met weids uitzicht op de bergen. Ik heb me voorgenomen om gezond met mijn lichaam om te gaan dat wil zeggen:
- buikspieroefeningen en opdrukken leren
- gezond eten
Het is makkelijker starten dan ik had verwacht. Juist omdat alles nieuw is, is het minder gek om regelmatig even op de grond te liggen voor wat oefeningen.
Klaagvrij gezonder eten
Het eten is een grotere uitdaging. Voorgaande jaren kochten we hier regelmatig apfelstrudel of schnitzel als we een bergtochtje maakten. Ook bestelden we koffie wanneer me maar wilden. We schrokken afgelopen jaar van de barprijs na ons veblijf van een week en besluiten het dit jaar anders te doen, zeker nu we een week langer hebben geboekt. Ons eigen koffiezetapparaat met melkopschuimer kon nog makkelijk in de auto dus maken we nu dagelijks een heerlijke latte macchiato en cappucino om aan het zwembad van te genieten.
Nu we op de uitgaven willen letten zijn we gemotiveerd om de thermosfles met koffie te vullen en broodjes te smeren voor de picknick op de berg. Want zo kunnen we toch ook prima de inwendige mens tevreden stellen? Mijn partner vindt het helemaal prima zo maar ik loop met enig gevoel van ongemak langs de fijne terrasjes op de alm op weg naar een picknick plekje. De apfelstrudels staan in de vitrine naar mij te kijken. Ik hoor ze toch echt roepen naar me. Ook de schnitzel met frisse bessensaus is écht voor mij gemaakt en niet voor die Duitser die nu zijn mes erin zet.
Ruzies wegeten
Vooral de eerste week zijn er vele ruzies tussen de kinderen. Ook wij twee hebben het niet heel fijn. Deze week ervaar ik hoe de schnitzel, apfelstrudel en ijsjes normaliter de goedmakers voor mij waren. Het waren momentjes ‘voor mezelf’ om m’n geluk een beetje op te krikken. Aangezien ik oefen met Klaagvrij Leven is het zonder deze momentjes wel een dikke dimensie erbij! Want wat moet ik nu met mijn ongemak, nu ik het niet meer weg eten kan? Een zelf gesmeerd broodje knagen met afgekoelde koffie uit de thermosfles vind ik schraal maar toch kies ik hiervoor, omdat ik wil onderzoeken wat er dan gebeurt.
Blijven bij het ongemak
Het rauwe ongeluk komt duidelijker naar voren op dit moment. En Klaagvrij blijven betekent ‘oordeelloos blijven en voelen wat er IS’.
Het gevoel van ongeluk wordt dan heftiger en helderder voelbaar. Vroeger klaagde ik over de ruzies en hoefde ik niet zo goed te voelen wat het met mij deed. Nu dus wel én ik heb de escape (apfelstrudel) ook afgezworen. De eerste dagen is er ook geen bereik voor de telefoon dus het wegdromen in mijn eigen online wereld is er ook niet bij. Afkicken to the max dus. Ik neem het als dikke oefening voor het leven.
Er doorheen ademen is alles wat er overblijft. En zoals Arthur Kruisman van de Vrije Denkers me eerder zei: ‘identificeer je niet met je geluk of ongeluk’. Oftewel: je kunt van een afstand kijken naar je ongeluk maar je BENT het niet! Ik oefen ermee deze week en krijg genoeg momenten om dat te doen.
Verslaving dooft uit
Het is onze tweede vakantieweek en er is feest in het dorp beneden. Als de kinderen slapen ga ik erheen. Mijn partner blijft in het appartement. Het wordt een avond waar ik heel veel geluk ervaar. Ik struin de straten af, blijf staan bij de kraampjes waar met aandacht gewerkt wordt aan prachtige creaties van steentjes en hout. Ik ben me zeer bewust van de ijsjes die naar me lonken en de heerlijke tapas hapjes die bijna niet zijn te weerstaan. Mijn buik heeft genoeg gegeten in het appartement. Het zou typisch zo’n ‘overeet moment’ zijn dus ik doe het niet. Ik strijk neer bij een lokaal bandje van vier muzikanten.
Folklore kan me ineens enorm bekoren. Ik klap net als de plaatselijke bevolking mee met de vrolijke muziek. Wat heerlijk dat deze mensen zoveel plezier ervaren met het maken van muziek en het delen! De trompettist stapt het publiek in voor enkele solo’s zonder enige schroom en geniet samen met de vele toehoorders. Ik lees tussendoor het boek wat ik kado kreeg van Madeleine, de schrijfster die traint om te overleven in de natuur. Ze sprak er met mij over in de Klaagvrij Leven Podcast.
Ik bestel hetzelfde als wat een andere gast krijgt. Het ziet er vrolijk uit. Het blijkt half water, half wijn met munt en citroen. Op de terugweg neem ik nog een specialiteit mee (die we jaarlijks nemen op de feestdag hier) om samen op ons balkon op te eten.
Nieuw hersenpaadje
Deze tweede week wordt het steeds makkelijker. Er lijkt een nieuw paadje te zijn ontstaan in mijn hersenen. Ik zie ineens hoe we worden gelokt om overal maar eten te kopen wat ons niet voedt. Als je alleen benzine wil tanken bijvoorbeeld, moet je toch heel stevig in je schoenen staan om ook niet nog wat te snoepen erbij te kopen. Ook teveel eten is een valkuil. Gezien het aantal mensen met overgewicht hier kan ik wel stellen dat het een uitdaging is voor velen om alleen te nemen wat we écht nodig hebben.
Ik las het boek Ikigai over de Japanse 100 plussers op een eiland waar ze zichzelf nooit overeten. Ze stoppen zodra ze voor 80% vol zitten. Nu ik toch aan het oefenen ben met klaagvrij gezonder leven kan dit aspect er ook nog wel bij. Het blijkt ineens makkelijker om mijn oefening uit te breiden.
We krijgen het daarnaast ook gezelliger met elkaar en hebben veel meer genietmomenten.
Liefde en AANDACHT
Grote pullen bier gaan er in de vroege ochtend al in bij enkele gasten. Ik vraag me af of dat om dezelfde reden is als ik voorheen de apfelstrudel bestelde? Is het ongemak, ongeluk, onrust? Ik lees ‘Het einde van het gezin’ in De Groene over jongeren die opgroeien zonder vader. Een duidelijk pleidooi voor informatie over het voeden van een gezonde relatie. Iets waar nu (o.a. op scholen) geen enkele aandacht voor is. ‘Het gevolg is dus dat een jongere, als hij of zij de volwassen leeftijd bereikt, wel voorlichting heeft gehad over hoe je een condoom afrolt, maar niet over hoe je voor je relatie zorgt.’
Het stukje raakt me over een jongeman die weg gaat bij zijn gezin omdat zijn vriendin zeurde over de vakantie. Daar had hij geen zin in. Ik geloof dat dat armoede is. Armoede op emotioneel nivo. En ik worstel er ook mee. Want hoe ga je om met ongemak, gevoelens van ongeluk? Ik geloof dat AANDACHT en liefde voor elkaar (en onszelf!) zoveel kan helen. En dat kan ik NU, ieder moment toepassen.
Het onderzoek gaat in vogelvlucht nu ik mijn escapes grotendeels heb afgezworen. Op enkele ijsjes, (zelfgemaakte) Latte’s en Instagrams na blijf ik met aandacht bij de momenten van ongeluk, ongemak en onrust. Ze verdwijnen ook weer ‘als vanzelf’. Ik heb er aandacht voor en leer één belangrijke les.
De belangrijkste les
Als ik luister naar mijn innerlijke weten én dat opvolg, voel ik me veel beter. De angst voor afwijzing is niet langer meer een alibi om me gedeisd te houden aangezien ik in de aanloop zit naar de Rejection Challenge. Een uitdaging om 30 keer bewust afwijzing op te zoeken zodat de angst ervoor zal uitdoven en het makkelijker wordt te volgen wat mijn hartje roept.
Luister naar het fluisteren van je lijf opdat het niet hoeft te schreeuwen om gehoord te worden.
Thuisgekomen is het appeltje eitje om aan de snaai-momenten weerstand te bieden. De grondoefeningetjes doe ik nog steeds zo nu en dan gedurende de dag. Ik heb opgeschreven waar ik meer aandacht aan mag geven en sta te trappelen om weer met volle aandacht aan het werk te gaan. Ik ben gevraagd om mijn Klaagvrije lessen te delen op het Blikopeners festival, verder geef ik twee Inspiratietours aan teams en ga ik vooral proberen AANDACHT te brengen tijdens de rejection challenge. Hoe zou het zijn als ik bijvoorbeeld een week lang in een ziekenhuis op een zaal de patiënten aandacht mag geven voor het slapen gaan? Aandacht aan pijn en angst en voor rust en ontspanning opdat er misschien geen slaapmiddelen meer nodig zijn?
Nog een fijne zomer!
